Αυτή η πιθανοθεωρητική επέκταση είναι εφικτή για όλα τα δυναμικά συστήματα. Στα ευσταθή συστήματα οδηγεί στις γνωστές λύσεις και δεν προσφέρει κάτι καινούργιο. Στα ασταθή συστήματα, όμως, προσφέρει νέες στατιστικές λύσεις, που επιτρέπουν μια αξιόπιστη προσπέλαση πέρα από τον ορίζοντα προβλεψιμότητας/αποφανσιμότητας. Αυτή η προσπέλαση απαιτεί μια υπέρβαση από την αιτιοκρατία προς ένα πιθανολογικό τρόπο σκέψης, που επιτρέπει την αξιολόγηση της αβεβαιότητας με πιθανότητες. (πρόλογος σελ. 11)
Όπως έχουμε ήδη υπογραμμίσει, οι θεμελιώδεις νόμοι της κλασικής και της κβαντικής φυσικής εκφράζουν πλέον δυνατότητες και όχι βεβαιότητα. (σελ. 20)
Η δημοκρατία και η σύγχρονη επιστήμη είναι κληρονόμοι της ίδιας ιστορίας, όμως αυτή η ιστορία θα οδηγούσε σε αντίφαση αν οι επιστήμες επέφεραν το θρίαμβο της ντετερμινιστικής αντίληψης για τη φύση, αφού η δημοκρατία ενσαρκώνει το ιδανικό μιας ελεύθερης κοινωνίας………Πιστεύουμε ότι σήμερα βρισκόμαστε σ’ ένα κρίσιμο σημείο αυτής της περιπέτειας, που δεν ταυτίζει πλέον την επιστήμη με τη βεβαιότητα, ούτε την πιθανότητα με την άγνοια. (σελ. 21)
Εδώ ας σημειώσουμε ότι σήμερα μπορούμε να επιβεβαιώσουμε πως η φύση πραγματοποιεί τις πιο λεπτοφυείς και πολύπλοκες δομές της χάρη στις μη αναστρέψιμες διαδικασίες που συνδέονται με το βέλος του χρόνου. Η ζωή είναι δυνατή μόνο σ’ ένα σύμπαν μακράν της ισορροπίας. (σελ. 37)
Συχνά μιλάμε για «ντετερμινιστικό χάος». Πράγματι, οι εξισώσεις των χαοτικών συστημάτων είναι ντετερμινιστικές όπως και οι νόμοι του Νεύτωνα. Εντούτοις, γεννούν συμπεριφορά που μοιάζει τυχαία! Αυτή η εκπληκτική ανακάλυψη ανανέωσε την κλασική δυναμική, η οποία ως τότε θεωρούνταν τελειωμένο ζήτημα. (σελ. 40)
τέλος 1ης ανάρτησης