Ο Σοπενχάουερ για τον πλούτο και τη φτώχεια

«Διότι το να υπολογίζουμε την ευτυχία ενός ανθρώπου μόνο από αυτό που παίρνει και όχι από αυτό που περιμένει να πάρει, είναι τόσο μάταιο όπως το να προσπαθεί κανείς να εκφράσει ένα κλάσμα που έχει αριθμητή αλλά όχι παρονομαστή. Κανείς δεν θα νιώσει ποτέ πως στερείται κάτι το οποίο δεν ζήτησε ποτέ να έχει• είναι εξίσου ευχαριστημένος και χωρίς αυτό. Ενώ κάποιος άλλος, που μπορεί να έχει εκατό φορές περισσότερα, νιώθει δυστυχής επειδή δεν έχει το ένα πράγμα που επιθυμεί. Στην πραγματικότητα, και απ´ αυτή την άποψη, κάθε άνθρωπος έχει ένα δικό του ορίζοντα και περιμένει να αποκτήσει όσα θεωρεί πως μπορεί να αποκτήσει. Εάν είναι σίγουρος πως μπορεί να αποκτήσει ένα αντικείμενο που βρίσκεται στον ορίζοντά του, είναι χαρούμενος• αν όμως συναντήσει δυσκολίες, είναι δυστυχισμένος. Αυτό που βρίσκεται πέρα από τον ορίζοντά του δεν έχει καμιά επίδραση πάνω του. Για αυτό και οι τεράστιες περιουσίες των πλουσίων δεν στενοχωρούν τους φτωχούς……Εάν κάποιος έχει ήδη περιουσία, πρέπει να την αντιμετωπίσει σαν ασπίδα απέναντι στα δεινά και τις κακοτυχίες τις οποίες μπορεί να συναντήσει• δεν πρέπει να θεωρεί πως η περιουσία αυτή του δίνει την άδεια ή τον υποχρεώνει να αποκτήσει όποια απόλαυση διατίθεται στον κόσμο»