Τα κόκκινα κατακόκκινα

 

Όπως κάθε χρόνο ο κυρ-Γιώργης ετοιμάστηκε για το παζάρι. Η χρόνια πήγε καλά και τα γεννήματα του άφθονα. Περίμενε, λοιπόν, να εισπράξει κάτι παραπάνω. Σκέφτηκε να αγοράσει και μια δυο καινούργιες φορεσιές για τη κυρα-Γιώργαινα. Όμορφη γυναίκα η κυρα-Γιώργαινα και του άρεσε να τη βλέπει με ρούχα που αναδείκνυαν την ομορφιά της. Το πρωί πριν φύγει τη ρώτησε τη χρώμα ήθελε τις φορεσιές της. Κόκκινα, κατακόκκινα απάντησε η κυρα-Γιώργαινα χαμογελώντας.

Τρεις μέρες έλειψε στο παζάρι ο κυρ-Γιώργης. Τρεις μέρες πέταγε και χάριζε τις παλιές της φορεσιές η κυρα-Γιώργαινα. Οι γειτόνισσες τη βλέπανε και ρωτούσαν: γιατί χαρίζεις τις φορεσιές σου κυρα-Γιώργαινα; Ο Γιώργης μου θα μου φέρει κόκκινα κατακόκκινα από το παζάρι, απαντούσε και άνθιζε.

Γυρίζει ο κυρ-Γιώργης από το παζάρι και μάταια ψάχνει για τα κόκκινα κατακόκκινα η κυρά-Γιώργαινα. Το παζάρι δεν πήγε καλά και τα χρήματα δεν φθάσανε για τα κόκκινα κατακόκκινα. Πότε θα φορέσεις τα κόκκινα κατακόκκινα κυρα-Γιώργαινα, ρωτούσαν οι γειτόνισσες. Δεν υπάρχουν κόκκινα κατακόκκινα, αλλά υπάρχει ο Γιώργης μου, απαντούσε αυτή.

                                                            =*=*=*

Μπορείτε να κάνετε όνειρα φίλοι μου. Όνειρα και σχέδια για μεγάλα και τρανά επιτεύγματα. Αρκεί…αρκεί να είστε έτοιμοι να πείτε «…αλλά υπάρχει ο Γιώργης μου».