Η υγεία και ο μη μετρήσιμος κόσμος

Από τη μια μεριά το μετρήσιμο, το επιστημονικά αποδεδειγμένο, το νομικά και κοινωνικά αποδεκτό. Σύγχρονη ιατρική, σύγχρονα συστήματα υγείας και περίθαλψης. Εκεί όπου το κόστος "μετράει" και δεν μπορεί να μη "μετράει".

Από την άλλη το απροσδιόριστο, το μη μετρήσιμο, αυτό που παρουσιάζεται χωρίς να μπορούμε να το εντοπίσουμε με μετρήσεις και πειράματα. Η ψυχή, χωρίς ορισμό.

Αν δούμε το σώμα σαν μια διασταύρωση δύο κόσμων, ενός ορατού και μετρήσιμου και ενός αόρατου και μη μετρήσιμου, η υγεία θα πρέπει να υποστηριχθεί και από τους δύο κόσμους. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε διευρύνοντας τους εαυτούς μας και στους δύο κόσμους.

Δεν χρειαζόμαστε την επιστήμη για να αποδείξουμε ότι όταν κάποιος ερωτεύεται, στον οργανισμό του παρατηρούνται έντονες αλλαγές. Δεν χρειαζόμαστε την επιστήμη και ογκώδη βιβλία, για να αποδείξουμε ότι όταν η ψυχή  πάσχει θα ακολουθήσει και το σώμα. Αυτό για τους ανθρώπους που ακόμα ζουν κοντά στη φύση και έχουν το χρόνο να παρατηρούν, είναι αυτονόητο.

Υιοθετείστε, λοιπόν, μια φιλοσοφία ζωής που αποδέχεται το μη μετρήσιμο σαν συστατικό της ζωής, το ίδιο σημαντικό, όπως και το μετρήσιμο και επιστημονικά αποδεκτό.

Η χαρά δεν μετριέται. Ούτε η αγάπη και ο έρωτας μετριούνται. Μπορείς να μετρήσεις την ενέργεια που σου δίνει ένας καλός και ξέγνοιαστος ύπνος; Πως θα μετρήσω τη φιλία; Είναι σπατάλη μια όμορφη εκδρομή ή είναι επένδυση υγείας;  

Η αντίληψη, ότι η υπόσταση του ανθρώπου είναι υλική σαν σώμα και πνευματική σαν ψυχή, μας οδηγεί πολλές φορές να αντιμετωπίζουμε την ύπαρξή μας σαν να είναι διαχωρισμένη στα δύο. Αντιμετωπίζουμε το κάθε τμήμα της ανθρώπινης υπόστασής μας σαν κάτι ξεχωριστώ και αυτόνομο, παρά του ότι φραστικά και νοητικά αποδεχόμαστε την ενότητα πνεύματος και σώματος.

Ζούμε σε μια κοινωνία που είναι οργανωμένη με βάση τη Καρτεσιανή Λογική και έτσι δεν μπορούμε παρά να αποδεχθούμε την συμβατική ιατρική. Η ιατρική επιστήμη έχει  να παρουσιάσει φοβερά επιτεύγματα, που αντικαθρεπτίζονται σε αύξηση του μέσου όρου ζωής και σε βελτίωση της ποιότητας της ζωής αυτών που ασθενούν ή χρειάζονται μακροχρόνια υποστήριξη.

Η συμβατική ιατρική όμως, παρά τα επιτεύγματά της, αντιμετωπίζει τον άνθρωπο διαχωρισμένο σε σώμα και πνεύμα (ψυχή). Φυσικά κανείς γιατρός δεν το αποδέχεται αυτό, αλλά, αν αναλογιστείτε τις επισκέψεις σας σε ένα οποιοδήποτε γιατρό, θα βρείτε ότι το μεγαλύτερο μέρος της επίσκεψης αφιερώνεται στο σώμα.

Πάρτε στα χέρια σας, λοιπόν, την υγεία σας και σαν πρώτο βήμα φροντίστε να μην φθάσετε στο γιατρό. Επειδή όμως αναπόφευκτα όλοι μας κάποτε θα χρειασθούμε ιατρική υποστήριξη η μόνη παρέμβαση που μπορεί να γίνει είναι στην επιλογή του γιατρού με κριτήριο την ανθρωπιά του. 

Και όταν τα συστήματα υγείας καταρρέουν;

Για χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος στηριζόταν στους συνανθρώπους του. Ας μην ακυρώνουμε αυτό το δίχτυ ασφαλείας. Φυσικά οι σύγχρονες κοινωνίες υποστηρίζονται από σύνθετες κοινωνικές δομές, που δεν μπορούν να υποκατασταθούν από τη συμπαράσταση του άμεσου περιβάλλοντος (φίλοι, οικογένεια), ούτε από φιλανθρωπικές οργανώσεις, διάφορα ιδρύματα κ.λ.π.  Όλα αυτά μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σα δίχτυ ασφαλείας.

Το μετρήσιμο και ο «ορθός λόγος» δεν χρειάζονται ενίσχυση, έτσι κι αλλιώς έχουν το πάνω χέρι. Εκείνο που χρειάζεται να ενθαρρύνουμε  και να υποστηρίξουμε, είναι  κοινωνικές δομές , αντιλήψεις και κινήματα που προσπαθούν να κάνουν υπέρβαση  της Καρτεσιανής Λογικής. Υπέρβαση όχι μόνο στο επίπεδο της υγείας, αλλά και σε εκείνο της παιδείας , του πολιτισμού κ.λ.π.