Η κόρη μεσήλικας. Ο πατέρας ψαράς. Δεμένος με τη βάρκα του. Κυριολεκτικα δεμένος με τη βάρκα. Ένα ταχύπλοο εμβολίζει τη βάρκα. Ο πατέρας βαρειά τραυματισμένος εγκαταλείπει βάρκα, κόρη και όλα τα εγκόσμια. Η βάρκα διαλυμένη. Η κόρη, συναισθηματικά δεμένη με το πατέρα και τη βάρκα του, πασχίζει να αναδομήσει τη βάρκα. Αγώνας με απογοητεύσεις, έξοδα και ελπίδα. Ένας γολγοθάς. Η βάρκα λέει όχι. Επιμένει. Μια αντλία αδειάζει το νερό που μαζεύει. Η αντλία ξεμένει απο μπαταρία. Η βάρκα κινδυνεύει να βουλιάξει. Οι άνθρωποι της προκυμαίας ειδοποιούν τη κόρη. Η κόρη, άρον-άρον, ταξιδεύει να σώσει τη βάρκα. Η βάρκα φορτώνεται για να πάει σε καραβομαραγκό. Η ιστορία της βάρκας, προφανώς θα έχει και συνέχεια. Εκείνο που δεν ξέρω, είναι, το ποτέ θα πεθάνει η προσκόλληση και η ελπίδα. Γιατί η βάρκα θα πεθάνει, έστω και με μιά μικρή παράταση ζωής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ένα σχόλιο πλουτίζει τη γλώσσα μας και ενεργοποιεί το μυαλό μας.