Αποδοχή

Αποδέχομαι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι συμφωνώ, εγκρίνω, επικροτώ. Μπορεί να σημαίνει και ότι απλά δέχομαι κάτι παθητικά, χωρίς να υιοθετώ και να προσυπογράφω. Δέχομαι κάτι όχι μοιρολατρικά αλλά λυτρωτικά. Όταν αποδέχομαι κάτι, με αυτή την έννοια, η σκέψη μας απελευθερώνεται. Την αποδοχή ακολουθεί ηρεμία. Μας δίνεται έτσι η δυνατότητα να αποστασιοποιηθούμε και να εξετάσουμε τις συγκεκριμένες καταστάσεις, ιδέες, γεγονότα κ.λ.π με καθαρό μυαλό. Η αντίδραση και η αντιμετώπιση που ακολουθεί δεν χαρακτηρίζεται πλέον από το αυθόρμητο και το συναισθηματικά φορτισμένο. Μπορούμε πλέον να διερευνήσουμε το γιατί και το πώς  και τελικά να καταλήξουμε στην πλήρη αποδοχή, ή μπορούμε να αντιδράσουμε έχοντας εντοπίσει τα σημεία που αδυνατούμε να αποδεχθούμε.

Για κάτι που μας είναι ευχάριστο δεν χρειάζεται καμία συνειδητή αποδοχή. Το ευχάριστο το αποδεχόμαστε ούτως η άλλως (αν και μερικές φορές πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με την αποδοχή του ευχάριστου). Η αποδοχή μας λυτρώνει σε καταστάσεις που δημιουργούνται αντιθέσεις που πρέπει να επιλυθούν. Για παράδειγμα, αν ο προϊστάμενος με καταπιέζει θα πρέπει κάτι να κάνω. Η αυθόρμητη αντίδραση, να τον βρίσω και να αποχωρίσω, αυτονόητα δεν είναι η καλύτερη λύση. Αποδέχομαι την καταπίεση (πάντα βέβαια με κάποια όρια), και με ψυχραιμία διερευνώ πως μπορώ να αντιδράσω. Πιθανόν να ανακαλύψω ότι αυτή η συμπεριφορά του προϊστάμενου είναι προσωρινή. Ίσως πάλι η αιτία να είναι κάποια δική μου συμπεριφορά που μπορώ να διορθώσω. Τα σενάρια είναι πάρα πολλά. Η διερεύνηση μετά την αποδοχή μπορεί να δώσει λύση.

Θα πρέπει, βέβαια, να προσέξουμε να μην καταλήξουμε στη μοιρολατρική αποδοχή. Είναι η περίπτωση που αποδέχομαι κάτι, γιατί με έχουν γαλουχήσει έτσι ώστε να αποδέχομαι χωρίς περιθώρια αντίδρασης. Όταν κάποιος καταλήξει σ’ αυτή τη κατάσταση χρειάζεται πλέον κάποια εξωτερική βοήθεια που θα τον αφυπνίσει. Η βοήθεια αυτή μπορεί να είναι ένας φίλος ή φίλη, ένα τυχαίο γεγονός ή ακόμα και ένας επαγγελματίας ψυχολόγος.

Επισημαίνεται ακόμη ότι υπάρχουν και καταστάσεις που η διερεύνηση είναι αδύνατη, είτε γιατί πρέπει να δράσουμε επειγόντως, είτε γιατί δεν έχουμε τις κατάλληλες πληροφορίες και γνώσεις για να διερευνήσουμε. Στη περίπτωση αυτή δεν μπορούμε παρά να στηριχθούμε στη διαίσθησή μας που επηρεάζεται πάρα πολύ από την πορεία της ζωής του καθενός. Εμπειρία, προηγούμενη γνώση και το επίπεδο κουλτούρας καθορίζουν τις αποφάσεις μας. Η διαίσθηση δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος, αλλά αυτό που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όταν δεν έχουμε κάτι άλλο.

Το γάλα που χύθηκε δεν ξαναμαζεύεται. Αποδέχομαι:

·         Τις σκέψεις μου και προχωράω αναθεωρώντας αν χρειασθεί

·         Αυτό που αισθάνομαι. Δύσκολος ο συναισθηματικός μας κόσμος και η αυτογνωσία απαραίτητη

·         Αυτό που κάνω. Γιατί τελικά πρέπει να αποδεχθώ τον εαυτό μου

·         Αυτό που είμαι