Αίσθηση και Διαίσθηση

Είναι τεκμηριωμένο και αναμφισβήτητο ότι το σύμπαν κυριαρχείται από σωματίδια που δεν είναι τίποτα άλλο παρά συμπυκνωμένη ενέργεια. Στη σωματιδιακή Φυσική, στη Φυσική δηλαδή που εξετάζει πολύ μικρά σωματίδια, όπως νετρίνα, ηλεκτρόνια, και ένα πλήθος άλλων σωματιδίων, τα σωματίδια είναι δισυπόστατα, μπορούν δηλαδή να εμφανισθούν και σαν κύματα. Η ύλη στο επίπεδο του πολύ μικρού εμφανίζει κυματικές ιδιότητες.

Το σώμα μας δέχεται αδιάκοπα ένα βομβαρδισμό από σωματίδια. Σωματίδια που προέρχονται από διάφορες πηγές. Εκτός όμως από τα σωματίδια το σώμα μας βρίσκεται συνεχώς και κάτω από την επίδραση διαφόρων μορφών ακτινοβολίας. Η ακτινοβολία δεν είναι απαραίτητο να έχει σαν φορέα της την ύλη. Μπορεί ωστόσο να δημιουργηθεί από την ύλη (π.χ. ραδιενεργός ακτινοβολία από διάσπαση των πυρήνων ραδιενεργών στοιχείων) ή και να δημιουργήσει ύλη.

Επιστήμη και Φιλοσοφία

Η επιστήμη χρησιμοποιεί την παρατήρηση, το πείραμα, την τεχνολογία, που είναι παράγωγο της επιστήμης, και τη λογική για να αναλύσει τα φαινόμενα και να ερμηνεύσει τη φύση. Τα συμπεράσματα της επιστήμης δοκιμάζονται στη πράξη και αν δεν συμφωνούν με τη πραγματικότητα επανεξετάζονται και τείνουν σε μια συνεχή βελτίωση. Σε πολλές βέβαια περιπτώσεις, η επαλήθευση και η αντιπαραβολή με την πραγματικότητα είναι αδύνατη. Πώς θα διαπιστώσουμε αν η θεωρία για τις μαύρες τρύπες ή για την διαστολή του σύμπαντος είναι σωστή; Το μόνο εργαλείο που έχουν οι επιστήμονες στη διάθεσή τους είναι τα μαθηματικά. Αυτό που μπορούμε να διαπιστώσουμε είναι η αλήθεια και ορθότητα των εξισώσεων.

Περί σουρεαλιστικής έκφρασης

Ο Αντρέας Μπρετόν, ο κορυφαίος θεωρητικός του Σουρεαλιστικού κινήματος, στο πρώτο του Μανιφέστο του 1924 ορίζει τον Σουρεαλισμό:

«Ψυχικός αυτοματισμός γνήσιος, δια του οποίου εκφράζει κανείς, είτε προφορικώς, είτε γραπτώς, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, την αληθινή λειτουργία της σκέψης. Υπαγόρευση της σκέψης, χωρίς άσκηση ελέγχου από τον λογισμό, και πέραν κάθε αισθητικής ή ηθικής έγνοιας»

«Ο Σουρεαλισμός στηρίζεται στην επίγνωση της ανώτερης πραγματικότητας ορισμένων μορφών συνειρμού που παραμελήθηκαν πριν απ’ αυτόν, στην παραδοχή της παντοδυναμίας του ονείρου, στην πίστη της ανιδιοτελούς λειτουργίας της σκέψης. Τείνει να καταστρέψει οριστικά τους άλλους ψυχικούς μηχανισμούς και να τους αντικαταστήσει ο ίδιος στην επίλυση των κυριότερων προβλημάτων της ζωής.»

Γνωρίζω. Μια αυταπάτη;

Ο σύζυγος γυρίζει απροσδόκητα σπίτι παρέα με ένα φίλο του. Με την είσοδο στο σαλόνι βλέπουν τη γυναίκα του σε ερωτική δραστηριότητα με κάποιον άγνωστο. Αποχωρούν με τη βεβαιότητα ότι η σύζυγός του τον απατά. Η επιβεβαίωση από το φίλο του δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το γεγονός. Ωστόσο τα γεγονότα αποδεικνύονται διαφορετικά. Η σύζυγος που βρέθηκε σε ερωτική δραστηριότητα, δεν ήταν η σύζυγος, αλλά η δίδυμη αδερφή της που ο σύζυγος αγνοούσε την ύπαρξή της. Η πραγματική σύζυγος, την ώρα που ο σύζυγός της συλλαμβάνει την αδερφή της σε ερωτική δραστηριότητα, βρίσκεται σε ξενοδοχείο με τον εραστή της. Οπότε πράγματι η γυναίκα του τον απατά. Τίθεται όμως το ερώτημα, γνωρίζει πράγματι ο σύζυγος ότι η γυναίκα του τον απατά; Είναι γνώση η από σύμπτωση αλήθεια αυτού που γνωρίζουμε; Φιλοσοφικά το πρόβλημα του τι είναι γνώση είναι ανοικτό.