Αίσθηση και Διαίσθηση

Είναι τεκμηριωμένο και αναμφισβήτητο ότι το σύμπαν κυριαρχείται από σωματίδια που δεν είναι τίποτα άλλο παρά συμπυκνωμένη ενέργεια. Στη σωματιδιακή Φυσική, στη Φυσική δηλαδή που εξετάζει πολύ μικρά σωματίδια, όπως νετρίνα, ηλεκτρόνια, και ένα πλήθος άλλων σωματιδίων, τα σωματίδια είναι δισυπόστατα, μπορούν δηλαδή να εμφανισθούν και σαν κύματα. Η ύλη στο επίπεδο του πολύ μικρού εμφανίζει κυματικές ιδιότητες.

Το σώμα μας δέχεται αδιάκοπα ένα βομβαρδισμό από σωματίδια. Σωματίδια που προέρχονται από διάφορες πηγές. Εκτός όμως από τα σωματίδια το σώμα μας βρίσκεται συνεχώς και κάτω από την επίδραση διαφόρων μορφών ακτινοβολίας. Η ακτινοβολία δεν είναι απαραίτητο να έχει σαν φορέα της την ύλη. Μπορεί ωστόσο να δημιουργηθεί από την ύλη (π.χ. ραδιενεργός ακτινοβολία από διάσπαση των πυρήνων ραδιενεργών στοιχείων) ή και να δημιουργήσει ύλη.

Το σώμα μας έχει εξελιχθεί έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται κάποιες από τις μορφές ακτινοβολίας όπως και κάποια από τα σωματίδια που διαχέονται στο χώρο. Αυτό γίνεται με τα αισθητήρια όργανα και μιλάμε για αισθήσεις. Μεγαλώσαμε γνωρίζοντας ότι οι αισθήσεις είναι πέντε: ακοή, όσφρηση, όραση, γεύση, αφή. Σύγχρονοι ερευνητές  διαφωνούν με το μοντέλο των 5 αισθήσεων και συμπληρώνουν και με άλλες αισθήσεις (φαγούρα, πείνα, κιναισθησία, ισορροπία κ.λ.π). Ανεξάρτητα από το πόσες είναι οι αισθήσεις, τα αισθητήρια όργανα φαίνεται να είναι πέντε και η ανατομία τους έχει μελετηθεί διεξοδικά. Γνωρίζουμε με μεγάλη ακρίβεια ποιο μέρος του φάσματος φωτός βλέπουμε ή ποιο μέρος του ακουστού φάσματος ακούμε. Η ακτινοβολία και τα σωματίδια που τροφοδοτούν τις αισθήσεις μας είναι ένα πολύ μικρό υποσύνολο απ’ ότι “κυκλοφορεί” εκεί έξω.

Σωματίδια ή ακτινοβολία, λοιπόν, είναι η πρώτη ύλη των αισθητήριων οργάνων μας. Στο μάτι μας δεν εισέρχεται κάποια εικόνα του αγαπημένου μας ή της όμορφης λίμνης που βρίσκεται μπροστά μας. Εισέρχονται φωτόνια που αντανακλούν σε κάθε σημείο του προσώπου του ατόμου που βρίσκεται μπροστά μας, ή σε κάθε λεπτομέρεια του τοπίου που απλώνεται μπροστά μας. Έξω από μας δεν υπάρχουν εικόνες. Δεν υπάρχει η Κραυγή του Μούνκ, ούτε η Τζοκόντα του Leonardo da vinci. Δεν υπάρχει η 9^η συμφωνία του Μπετόβεν, ούτε η Λίμνη των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι.

Τα αισθητήρια όργανά μας, μέσω του νευρικού συστήματος συνδέονται με τον εγκέφαλο. Εκεί τα σωματίδια και η ακτινοβολία γίνονται ο κόσμος που βιώνουμε. Προκύπτει, αβίαστα, ότι μέρος μόνο της έξω από μας πραγματικότητας βιώνουμε, και μάλιστα μέσα από μία ερμηνεία του εγκεφάλου μας. Ένα τεράστιο μέρος της πραγματικότητας παραμένει έξω από την εμπειρία μας.

Όμως, αυτό το θαυμαστό όν που λέγεται άνθρωπος, επινόησε τρόπους να προσεγγίσει την πραγματικότητα που βρίσκεται πέρα από την άμεση αντίληψή του. Το εργαλείο που χρησιμοποίησε λέγεται επιστήμη, με σημείο αιχμής τα μαθηματικά. Μην ξεγελιόμαστε όμως. Πρόκειται για μια προσέγγιση της πραγματικότητας.

Τι συμβαίνει όμως με το μέρος εκείνο της ακτινοβολίας και των σωματιδίων, που βομβαρδίζουν το σώμα μας, χωρίς να υπάρχουν αισθητήρια όργανα που να ερεθίζονται; Τα σωματίδια αυτά και η ακτινοβολία αυτή δεν μεταφέρουν πληροφορία; Τα σωματίδια που συνθέτουν το ανθρώπινο σώμα είναι της ίδιας φύσης με αυτά τα οποία το βομβαρδίζουν. Τα σωματίδια του ανθρώπινου σώματος αλληλοεπιδρούν με τα σωματίδια του έξω κόσμου και μάλιστα χωρίς την παρέμβαση των αισθήσεων. Η πληροφορία είναι άμεση χωρίς τη μεσολάβηση του εγκεφάλου. Μιλάμε για διαίσθηση. Παρεξηγημένη και υποτιμημένη έννοια. Ο μηχανισμός της αλληλεπίδρασης είναι ελάχιστα γνωστός. Οι επιστήμες του εγκεφάλου συνεχώς ανακαλύπτουν στοιχεία αυτής της αλληλεπίδρασης. Προσωπικά πιστεύω ότι ακόμα δεν έχει ούτε καν προσδιοριστεί το μέγεθος αυτής της αλληλεπίδρασης.  Αν κάποιος πει ότι έπραξε με βάση τη διαίσθησή του, οι περισσότεροι από μας θα ζητήσουν μια άλλη εξήγηση. Ο κόσμος μας είναι τέτοιος που η διαίσθηση δεν φτάνει για να δικαιολογήσουμε κάποια πράγματα. Η διαίσθηση δεν μετριέται ούτε μπορούμε να ορίσουμε ιδιότητές της. Η διαίσθηση ξεφεύγει από την επιστήμη, και επειδή στο κόσμο μας κυριαρχεί η επιστήμη, η διαίσθηση βρίσκεται υποτιμημένη στη γωνία. Αφήνοντας όμως τη διαίσθηση έξω από τα εργαλεία με τα οποία προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα, η προσέγγισή μας είναι ατελής.

Υπάρχει άραγε τρόπος να χρησιμοποιήσουμε τη διαίσθηση στη προσπάθειά μας αυτή να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα. Πιστεύω πως η διαίσθηση εκφράζεται με την  Τέχνη. Ποίηση, Ζωγραφική, Μουσική, Χορός για να αναφέρουμε λίγες μόνο από τις μορφές τέχνης. Οι λέξεις που πηγάζουν από τον ποιητή είναι η γλώσσα της διαίσθησης. Το ίδιο με τα χρώματα της Ζωγραφικής ή τις συνθέσεις της Μουσικής. Η πληροφορία που μεταφέρεται με τη Τέχνη ξεφεύγει από την επιστήμη. Η γλώσσα της Τέχνης δεν κωδικοποιείται και κάθε τέτοια προσπάθεια περιορίζει τη πληροφορία που μεταφέρεται. Θεωρίες που διατυπώνονται με βάση τη διαίσθηση είναι καταδικασμένες να υποτιμηθούν και να παραμεριστούν. Η ετικέτα «μεταφυσική» αρκεί για να περάσει μία θεωρία σε δεύτερη μοίρα. Η επιστημονική κοινότητα δύσκολα αναγνωρίζει το μη μετρήσιμο. Μήπως είναι καιρός να αναγνωρίσουμε την αξία της διαίσθησης και να την εντάξουμε στα εργαλεία με τα οποία προσεγγίζουμε την πραγματικότητα; Μήπως πρέπει να υπερκεράσουμε τους επιστήμονες και να αλληλοεπιδράσουμε με το μη γνωστό μας σύμπαν;