Η επανάληψη δημιουργεί τη ρουτίνα. Η τήρηση ενός προγράμματος οδηγεί σε ρουτίνα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τη ρουτίνα με αρνητικό πρόσημο. Είναι χαρακτηριστική η έκφραση «πάλι τα ίδια και τα ίδια». Η αλλαγή φρεσκάρει το μυαλό του ανθρώπου και αυτός είναι ο λόγος που ταξιδεύουμε. Αυτός είναι ο λόγος που διανθίζουμε τη ζωή μας με μικρές ή μεγάλες αλλαγές. Κάθε αλλαγή είναι μια πρόκληση μικρή η μεγάλη. Στον αντίποδα η στασιμότητα αδρανοποιεί, φθείρει, νεκρώνει.
Έχουν ειπωθεί πολλά για το πώς μπορούμε να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα. Ωστόσο, η ρουτίνα έχει και τα θετικά της. Ο ρόλος της ρουτίνας στην οργάνωση των κοινωνιών είναι πολύ σημαντικός. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία αν δεν υπάρχει σχεδιασμός και πρόγραμμα. Δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία αν ο καθένας ενεργεί αυτόβουλα όποτε του αρέσει.
Πέρα όμως από την αναγκαιότητα της ρουτίνας στην οργάνωση της κοινωνίας, η ρουτίνα προσφέρει ανακούφιση και μια σιγουριά στη καθημερινότητά μας. Φανταστείτε να έπρεπε κάθε μέρα να επαναπροσδιορίζουμε τις βασικές μας ενέργειες. Τι ώρα πάω αύριο στη δουλειά; Θα πλύνω σήμερα τα δόντια μου; Θα μετακινηθώ με αυτοκίνητο ή με τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Δεν νομίζω ότι το να αναρωτιέμαι κάθε μέρα σε τέτοιου είδους προβλήματα είναι πλεονέκτημα.
Η ρουτίνα, που σημαίνει επανάληψη, είναι που μας δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσουμε θέτοντας νέες προκλήσεις στον εαυτό μας. Μας δίνει τη δυνατότητα να διερευνούμε καινούργια πεδία στη ζωή, και αν και αυτά γίνουν ρουτίνα, προχωράμε ανανεώνοντας τις προκλήσεις. Η ρουτίνα αποκτάει αρνητικό πρόσημο, αν δεν ανανεώσουμε τις προκλήσεις της ζωής. Δεν είναι λίγοι αυτοί που κάθε μέρα εύχονται: «επιτέλους να συμβεί κάτι, να σπάσει η ρουτίνα». Μόνο που αυτό το κάτι μπορούμε να το προκαλέσουμε εμείς. Αυτό κάνουμε, η θα πρέπει να κάνουμε, όταν κάνουμε “Διακοπές”. Διακόπτω σημαίνει σταματάω να κάνω ότι κάνω και αλλάζω. Αλλάζω τον τόπο και εισπράττω καινούργιες εικόνες και εμπειρίες, αλλάζω τις καθημερινές μου συνήθειες, η ακόμα αλλάζω την οπτική για τη ζωή μου.
Το κάτι, που θα πυροδοτήσει αλλαγές, μπορεί να είναι και απρόβλεπτο. Μπορεί να είναι κάτι ευχάριστο ή και κάτι δυσάρεστο. Ότι και αν είναι θα πρέπει να το αποδεχτούμε. Η αποδοχή λυτρώνει. Αποδέχομαι ότι το γάλα που χύθηκε δεν μπορώ να το ξαναμαζέψω. Αυτό μπορεί να μου δώσει τη δυνατότητα να δοκιμάσω κάτι άλλο. Αλλά το ζήτημα της αποδοχής είναι ένα μεγάλο θέμα και ας μείνει έξω απ’ αυτό το σύντομο άρθρο.
Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο ήταν το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα. Η αίσθηση του πρώτου μπάνιου ή της πρώτης βροχής το φθινόπωρο ή του πρώτου χιονιού το χειμώνα είναι κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι απολαμβάνουν αυτό το «πρώτο», και ας είναι μια ρουτίνα μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Μήπως, λοιπόν, αυτό το «κάτι» που μνημονεύθηκε παραπάνω μας το δίνει η ίδια η φύση; Πιστεύω πως ναι. Αρκεί να είσαι έτοιμος να το δεις. Η φύση φαίνεται να επαναλαμβάνεται, αλλά «τα πάντα ρει». Αρκεί να παρατηρούμε και κάθε μέρα είναι διαφορετική. Η χαρά της αλλαγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ένα σχόλιο πλουτίζει τη γλώσσα μας και ενεργοποιεί το μυαλό μας.