Ισορροπία στα ζευγάρια

 

Το ένα άτομο με ορθολογιστική σκέψη, με συγκεκριμένους και ιεραρχημένους στόχους, με την τάξη και τακτοποίηση  μαθημένη από τα παιδικά του χρόνια. Άνθρωπος που χρησιμοποιεί, κυρίως, το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου του. Το ημισφαίριο της λογικής. Το δεύτερο άτομο συναισθηματικό, ενεργώντας χύμα. Η καθημερινότητα του καθορίζεται περισσότερο από το συναίσθημα και το υποκειμενικό χάος και όχι από τη λογική. Άνθρωπος που χρησιμοποιεί κυρίως το Δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου του. 

Σε κάθε ζευγάρι συναντάμε ένα συνδυασμό των παραπάνω νοοτροπιών. Μπορεί να συναντήσουμε τον ακραίο ορθολογισμό σε σύζευξη με τον ακραίο συναισθηματισμό, αλλά και όλες τις πιθανές αποχρώσεις. Το θέμα είναι πως επιτυγχάνεται εκείνη η ισορροπία που οδηγεί σε αρμονική συνύπαρξη.

«Μην αφήνεις την οδοντόκρεμα χωρίς καπάκι» η «Δεν πρέπει να πάμε το ταξίδι. Έχουμε οικονομική στενότητα» φωνάζει ο ορθολογιστής. 

«Μα η οδοντόκρεμα δεν εξατμίζεται. Τι πειράζει αν μείνει χωρίς καπάκι;» η «Είμαστε νέοι ας κάνουμε μια υπέρβαση. Αύριο ποιος ξέρει.» απαντά ο συναισθηματικός εγκέφαλος.

Το θέμα της ισορροπίας ανάμεσα σε τέτοιες νοοτροπίες μπορεί να λυθεί με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, ένα οικονομικά ευκατάστατο ζευγάρι , μπορεί να σβήσει τέτοιου είδους αντιθέσεις επιστρατεύοντας την κατανάλωση. Εκδηλώσεις, ταξίδια, σπορ και τόσα άλλα που προσφέρει ο σημερινός πολιτισμός μας μπορούν να καλύψουν τις αντιθέσεις και να δημιουργήσουν μια κάποια ισορροπία. Ας εστιάσουμε, όμως, σε ένα ζευγάρι της μεσαίας τάξης.

Η άποψη μου είναι ότι σε τέτοια ζευγάρια, η ισορροπία επιτυγχάνεται όταν γίνει αντιληπτό ότι το ένα μισό χρειάζεται το άλλο μισό γιατί λειτουργούν συμπληρωματικά. Η τσιγκουνιά του ενός χρειάζεται την απλοχεριά του άλλου. Η εργατικότητα του ενός χρειάζεται την χαλαρότητα του άλλου. Η μποέμικη άποψη για τη ζωή εξισορροπεί την συντηρητική στάση. Η λογική χρειάζεται τον αυθορμητισμό και την καλλιτεχνική προσέγγιση.

Υπάρχει μόνο μια προϋπόθεση. Πρέπει να μείνει εκτός ζυγαριάς ο εγωισμός.