Ανέβηκε σε ένα βράχο, άνοιξε τα χέρια. Ήθελε να πετάξει
Βρέθηκε στο παχύ χορτάρι να ζηλεύει τα πουλιά
Βέβαιος ότι τα χέρια του ήταν φτερά αναρωτήθηκε, γιατί όχι κι εγώ;
Μα καλέ μου άνθρωπε είναι απλό, επειδή δεν είσαι πουλί
Κράτησε την αναπνοή του και βούτηξε να ζήσει στο βυθό
Βρέθηκε να γοργοανεβαίνει προς τον αέρα. Αχ! αυτός ο αέρας
Μια ανάσα και αναρωτήθηκε, γιατί μόνο τα ψάρια και όχι κι εγώ;
Μα καλέ μου άνθρωπε είναι απλό, επειδή δεν είσαι ψάρι
Απογοητευμένος μπήκε στον άλλο κόσμο, τον ψηφιακό
Εκεί μέσα οι άνθρωποι γίνονται και πουλιά, και ψάρια
Εκεί μέσα η μεταμόρφωση λυτρώνει
Εκεί μέσα παραμερίζει το χρόνο και βλέπει
Κάστρα, τόξα, άλογα, ιππότες
Ουρανοξύστες, αεροπλάνα, αυτοκίνητα
Blade Runner, ο πόλεμος των άστρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ένα σχόλιο πλουτίζει τη γλώσσα μας και ενεργοποιεί το μυαλό μας.