Ο παραπάνω ορισμός του αυτοδημιούργητου είναι σαφής. Εκείνο που δεν είναι σαφές και κατανοητό, είναι, το γιατί η ταμπέλα του αυτοδημιούργητου έχει θετικό πρόσημο. Γιατί οι περισσότεροι από μας αναφέρουν με θαυμασμό και εκτίμηση «Αυτός είναι αυτοδημιούργητος»; Ποια είναι η αξία του να είσαι αυτοδημιούργητος;
Αυτός που πέτυχε κάτι σημαντικό - σημαντικό κατά τη γνώμη των πολλών – το πέτυχε μέσα από συγκεκριμένους “δρόμους”.
Πρόκειται για το άρθρο με τίτλο "Περί τεμπελιάς" και, το πιο πρόσφατο από το προηγούμενο, με τίτλο "Μια φορά ακόμα Περί Τεμπελιάς". Το πρώτο είναι σχετικά σύντομο και το δεύτερο μακροσκελές και αρκετά "αιρετικό". Αξίζει να ρίξετε μια ματιά.
Στην πόλη που τα σπίτια αιωρούνται ζωντανά ανασαίνοντας
Κρεμασμένα με κρίκους φτιαγμένους από τον Ήφαιστο σε στιγμές έξαρσης
Παράθυρα δεν υπάρχουν, τα πάντα είναι φτιαγμένα από φως
Μόνο οι ρίζες των δέντρων φτάνουν στη γη και όποιος τις βλέπει ανεβαίνει
Μου είπαν ότι εκεί κατοικούν άνθρωποι που μεταβολίζουν το φως
Άπλετο φως, άπλετος χώρος, άπλετος χρόνος
Δεν πουλιέται τίποτα, δεν αγοράζεται τίποτα, όλα διατίθενται
Οι άνθρωποι εκεί δεν διαβάζουν, δεν πάνε σχολείο, δεν εκπαιδεύονται
Όσοι ανεβαίνουν βαφτίζονται στη λίμνη της γνώσης και αυτό είναι όλο
Λίγη υγρή γνώση πάνω τους και αρχίζουν να κοιτάζουν
Βλέπουν τους γήινους να προσπερνούν τις αποβάθρες των ριζών και απορούν
Μα δεν τις βλέπουν, γιατί δεν ανεβαίνουν;
Η πόλη επεκτείνεται και είναι πάντα έτοιμη να δεχθεί
Καινούργιες ρίζες φτάνουν συνεχώς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης
Μια είναι η προϋπόθεση να δεις αυτές τις ρίζες διαφυγής
Αποσυναρμολόγησε την λογική σκέψη και πέτα τα κομμάτια στον άνεμο
Θα μετοικήσω εκεί.
Και το όνομα αυτής ΟΥΤΟΠΙΑ