Είσαι ένα Αθάνατο Τίποτα

Γεννήθηκες χωρίς να το επιλέξεις. Γεννήθηκες, όπως κάθε άλλος άνθρωπος, απ’ το ζευγάρωμα δυο γονέων. Μεγάλωσες όπως και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι, είτε μεγάλωσες στα πλούτη και την ασφάλεια, είτε μεγάλωσες φτωχός και με τους γονείς απόντες. Είτε πήγες σχολείο είτε όχι δεν έχει σημασία. Εκατομμύρια άλλοι κάνανε το ίδιο, έστω και αν Εσύ πιστεύεις ότι είσαι μοναδικός. Έμαθες να σκέφτεσαι μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια, γιατί, αν ήταν διαφορετικά, θα βρισκόσουν αλλού ( σε κάποιο τρελάδικο ή αναχωρητής στο πουθενά). Ακόμα και αν σε όλη σου τη ζωή προσπάθησες να διαφοροποιηθείς, πάντα είσαι προβλέψιμος και ενταγμένος σε μια συγκεκριμένη θεώρηση της ζωής.

Αυτά που πιστεύεις, οι ιδέες σου, τα συναισθήματά σου δεν έχουν καμιά σημασία παρά μόνο για σένα. Το αν υπάρχεις ή όχι πολύ λίγους ενδιαφέρει. Τόσο λίγους, που αν εξαφανιστείς, το κενό που θα δημιουργήσεις …. δες μόνο σου γύρω σου πόσο γρήγορα καλύπτεται. Ίσως σε λιγότερο από μια γενιά. Ακόμα και αυτοί που μεγαλούργησαν και άφησαν πίσω τους  “μεγάλο έργο” εξαφανίσθηκαν. Οι πόθοι και οι καημοί τους, τα θέλω τους, ο μικρόκοσμός τους, υπάρχει μόνο στα ντοκουμέντα. Θα ‘θελες να είσαι μια ζωή σε ντοκουμέντα;

Το έργο σου, η περιουσία σου, τα δημιουργήματά σου, όλα σου τα ίχνη θα υπάρχουν, αλλά Εσύ δεν θα υπάρχεις. Προσπαθείς να περάσεις στην Αθανασία κάνοντας παιδιά και διαιωνίζοντας τα γονίδιά σου. Βλέπεις όμως, ότι αυτό δεν φθάνει. Φοβάσαι το θάνατο. Η βεβαιότητα του θανάτου σε λυγίζει.

Αν μπορούσες θα κατέγραφες κάθε σου στιγμή για να διασώσεις κάτι απ’ τη ζωή σου. Η κάθε σου στιγμή όμως, δεν μπορεί να καταγραφεί. Κανένα μέσο αναπαραγωγής δεν θα μπορέσει ποτέ να αποθανατίσει αυτό που κάνει δύο ανθρώπους να ερωτευθούν.

Είσαι ένα δημιούργημα της εξέλιξης μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Σε Συμπαντική κλίμακα είσαι ένα Τίποτα. Μην αντιδράς. Μπορείς να το παραδεχθείς. Δεν είναι οδυνηρό να είσαι ένα Τίποτα. Αντίθετα, η βαθειά επίγνωση του ότι είσαι όλα τα παραπάνω, σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία. Δεν είναι απαισιόδοξο να αναγνωρίσεις ότι είσαι ένα Τίποτα.  Η ζωή σου με τα προβλήματά της και τις χαρές της μικραίνουν. Μπορείς και βλέπεις πέρα από τον εαυτό σου, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά συσσωρευμένος χρόνος και προβολές στο μέλλον. Μαζεύεις δηλαδή το παρελθόν και σχεδιάζεις για το μέλλον. Έτσι όμως σου διαφεύγει η στιγμή, το Τώρα. Το Τώρα, η στιγμή είναι το μόνο που Υπάρχει σε ενεστώτα χρόνο.

Η στιγμή, το Τώρα, το σβήσιμο όλων αυτών, που πιστεύεις ότι είσαι και σε προσδιορίζουν, και που είναι όλα συσσωρευμένος χρόνος, αυτό είναι το μόνο που μπορεί να σε απελευθερώσει απ’ το Τίποτα και να σε εναρμονίσει με το Όλο.

 Όταν ενστερνίζεται  κανείς το γεγονός ότι είναι ένα Τίποτα, ψυχολογικά και υλικά, βλέπει τη ζωή του σε άλλη κλίμακα. Απ’ το χάρτη Ελλάδος πάμε στην Υδρόγειο σφαίρα.

Υπερβαίνουμε τη ζωή μας. Αυτή η υπέρβαση, μέσα από την Ταπεινοφροσύνη είναι Αθανασία. Το Τίποτα που είμαστε Υπάρχει και αυτή την Ύπαρξη την βιώνουμε είτε το θέλουμε είτε όχι. Εκείνο που δεν βιώνουμε είναι η Αθανασία αυτής της τιποτένιας μας Ύπαρξης.