Προς τα πού πάμε;

Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να ορίσουμε ο επίπεδο αναφοράς. Που πατάμε για να διερευνήσουμε το παραπάνω ερώτημα. Ο γράφων ξεκινάει πάντα από μια Συμπαντική Θεώρηση του Κόσμου.

Επειδή όμως με εργαλεία το μυαλό και τη γλώσσα δεν μπορούμε να συζητήσουμε απ’ αυτό το επίπεδο, γιατί τα εργαλεία μας είναι ατελή και περιορισμένης εμβέλειας, ας ξεκινήσουμε από ένα άλλο επίπεδο όπου τα εργαλεία μας πραγματικά είναι κατάλληλα. Ας ξεκινήσουμε από το επίπεδο που περιλαμβάνει τον κόσμο που μας περιβάλλει, την επιστήμη, τις κοινωνίες μας και ακόμα τους ανθρώπινους εαυτούς μας.

Είναι, άραγε, αυτά που ζούμε σήμερα πρωτόγνωρα; Σε κάθε μεγάλη αυτοκρατορία (Αλέξανδρος, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κλπ) ο βαθύτερος εαυτός των ανθρώπων βίωνε τα ίδια πράγματα, λαμβάνοντας φυσικά υπ’ όψιν  το επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνίας (διαφορετικές οικονομικές συνθήκες, διαφορετική παιδεία, διαφορετικές παραδόσεις κλπ, κλπ.)

Πάντα υπήρχε μια διαστρωμάτωση στη κοινωνία, πάντα υπήρχε εκμετάλλευση, πάντα οι άνθρωποι πέθαιναν απ’ τη πείνα, πάντα υπήρχαν πόλεμοι,  πάντα υπήρχε αδικία, ανισότητα και όλα τα συναφή. Φυσικά πάντα υπήρχαν και οι άνθρωποι που επιδίωκαν μια άλλη τάξη πραγμάτων και μια άλλη πορεία για τον άνθρωπο πάνω στη γη. Η σύγκρουση δεν σταμάτησε ποτέ. Αυτό που άλλαζε ήταν η κλίμακα και η πολυπλοκότητα των παραγόντων που εμπλέκονταν σ’ αυτή τη σύγκρουση. Η ζυγαριά πότε έγερνε απ’ τη μια μεριά και πότε απ’ την άλλη.

Σήμερα εμείς βρισκόμαστε σε μια “κρίσιμη καμπή” ( συνιστάται το βιβλίο του Kapra με τον ίδιο τίτλο. Έχει  πραγματικά ενδιαφέρουσες απόψεις αν και είναι πάνω από τριάντα χρόνια πριν)

Η ανθρωπότητα πάντα προχωρούσε χωρίς σχέδιο και χωρίς παγκόσμιο ηγέτη. Σαν βιολογικά όντα έχουμε την εξέλιξη μέσω της Φυσικής Επιλογής ( το τυχαίο είναι βασικός παράγοντας στη Φυσική επιλογή)

Σαν κοινωνικά όντα δεν είναι γνωστό στο γράφοντα αν έχουμε κάτι ανάλογο, αλλά σίγουρα δεν έχουμε εξέλιξη με σχέδιο και ηγεσία.

Στην εποχή του ιμπεριαλισμού  κάποιοι επιδιώκουν, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η πορεία του ανθρώπινου γένους να οργανωθεί με σχέδιο και με ηγεσίες. Φαίνεται όμως, ότι η οποιαδήποτε παρέμβαση από οποιοδήποτε σύστημα οργάνωσης δεν μπορεί να καθορίσει την πορεία της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι εύκολα μανιπουλάρονται,  αλλά όταν αρχίσουν να αντιλαμβάνονται το κίνδυνο της αυτοκαταστροφής μπορεί να αντιδράσουν και τότε δύσκολα μα πολύ δύσκολα ξαναμπαίνουν  σε ελεγχόμενα κανάλια. Σκεφθείτε πόσα χρόνια και πόση προσπάθεια χρειάστηκε από το καπιταλισμό να δημιουργήσει τον σύγχρονο καταναλωτή. Να αλλάξει, δηλαδή, το μοντέλο ζωής που στηρίζονταν στην αυτάρκεια και στη λιτότητα και να καθιερώσει ένα μοντέλο ζωής που στηρίζετε στην κατανάλωση. 

Εδώ ακριβώς βρίσκεται το σημείο καμπής. Αντιδρούμε σαν νοήμονα όντα ή εξαφανιζόμαστε. Θα αντιδράσει η ανθρωπότητα ή θα δεχθεί την αυτοκαταστροφή  της;

Πάντως όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, μέσα από μια Συμπαντική Θεώρηση του Κόσμου, δεν έχει καμία σημασία. Και μη θεωρείται ως μεγάλο κακό την εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους, γιατί τότε θα πρέπει να ορίσουμε το καλό και το κακό και αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. (για όποιον θέλει να ασχοληθεί υπάρχει ένα υπέροχο βιβλίο «Σκοτεινή Φύση. Η φυσική ιστορία του κακού» Lyall Watson εκδόσεις Θύραθεν)

Σε προσωπικό επίπεδο, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι αυτό που κάνουμε. Να διαμορφώνουμε απόψεις, να ονειρευόμαστε επαναστάσεις και κοινωνικούς μετασχηματισμούς, να αγωνιζόμαστε για ιδέες, να τρέφουμε και να προσέχουμε το σώμα μας, να ακολουθούμε ο καθένας το δικό του δρόμο, να σπέρνουμε τα δικά μας Μιμίδια (χτυπήστε στο google μιμίδια)

Η ποικιλομορφία φίλοι μου είναι το κλειδί. Αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν. Η σύγκλιση, αν έρθει, θα ‘ρθει από μόνη της. Θα πείτε κάποιοι σχεδιάζουν, με βάση τις προσωπικές τους επιδιώξεις, μια παγκόσμια κυριαρχία. Ναι, αλλά και κάποιοι άλλοι ζουν τη ζωή τους μακριά από αυτούς τους σχεδιασμούς, κάποιοι άλλοι αγωνίζονται για τοπικοποίηση  και αποανάπτυξη και κάποιοι άλλοι απλά πεθαίνουν. Είπαμε φίλοι μου ποικιλομορφία.  Εκεί πάμε. Στο απρόβλεπτο.

Σημ. Το άρθρο γράφθηκε σαν απάντηση σε ένα άρθρο με τον ίδιο τίτλο ενός φίλου, που μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.