Ποίηση Κατερίνας Γώγου

            «Θα ‘ρθει καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα.

            Να το θυμάσαι Μαρία.

            ………..

            Άκου θα ‘ρθει καιρός

            Που τα παιδιά θα διαλέγουνε τους γονιούς

            Δεν θα βγαίνουν στην τύχη.

            Δεν θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές

            Με γερμένους απ’ έξω.

            Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε

            δεν θα ‘μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.

            Οι άνθρωποι –σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα

                                          Κι άλλοι με νότες.

                                            …………….

                                         τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω

                                         κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:

                                        «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».

                                        ………….  

                                                                Κατερίνα Γώγου

Ζω στο Εδώ και Τώρα

 

Υπάρχουν πολλά άρθρα στο διαδίκτυο σχετικά με τη φράση «Ζω στο Εδώ και Τώρα». Παραθέτω link σε δύο από αυτά που αντιπροσωπεύουν δύο, μάλλον, αντικρουόμενες απόψεις και στη συνέχεια διατυπώνω μια δική μου άποψη.

Αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα από το πρώτο άρθρο  : «Το Εδώ και Τώρα είναι ένας όρος που χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση σε αυτό που συμβαίνει στην παρούσα στιγμή, στον συγκεκριμένο χρόνο και χώρο.»

 · Ζήσε στο παρόν. Επικεντρώσου σ’ αυτό που συμβαίνει τώρα, παρά σ’ αυτό που έφυγε ή αυτό που θα ‘ρθει.

·  Ζήσε στο εδώ. Ασχολήσου με αυτό που υπάρχει μπροστά σου παρά με ό,τι απουσιάζει ή σκέφτεσαι ότι θα συμβεί.

·  Προσπάθησε να μην αναλύεις και να σκέφτεσαι υπερβολικά. Αντ’ αυτού δοκίμασε να γευτείς, να ακούσεις, να δεις. …..

Μαγγανεία

…Ούτε καν στάθμιζε ότι η υπερβολική δουλειά και τα χρήματα είναι παγίδα. Νόμιμη μαγγανεία για να θάβεις το όνειρο η να λιποτακτείς από τις χαρές της ζήσης. Προσανατολισμός τόσο μίζερος, που καταντά ο μοναδικός της ύπαρξης σου δίχως να το καταλάβεις. Να τον ταυτίζεις και με τη ζωή. (Από το βιβλίο του Γιάννη Καλπούζου «καλντερίμι», σελ. 222)

Αυτοδημιούργητος

Αυτοδημιούργητος: αυτός που κατάφερε να επιτύχει στη ζωή του σε διάφορους τομείς (οικονομικό, κοινωνικό κ.λπ.) βασιζόμενος μόνο στις δικές του δυνάμεις κι όχι σε άλλους.

Ο παραπάνω ορισμός του αυτοδημιούργητου είναι σαφής. Εκείνο που δεν είναι σαφές και κατανοητό, είναι, το γιατί η ταμπέλα του αυτοδημιούργητου έχει θετικό πρόσημο. Γιατί οι περισσότεροι από μας αναφέρουν με θαυμασμό και εκτίμηση «Αυτός είναι αυτοδημιούργητος»; Ποια είναι η αξία του να είσαι αυτοδημιούργητος;

Αυτός που πέτυχε κάτι σημαντικό - σημαντικό κατά τη γνώμη των πολλών – το πέτυχε μέσα από συγκεκριμένους “δρόμους”.

Δυό άρθρα περί τεμπελιάς

Στη σημερινή δημοσίευση αναδημοσιεύω δύο άρθρα που αναφέρονται στην "Τεμπελιά".

Πρόκειται για το άρθρο με τίτλο "Περί τεμπελιάς" και, το πιο πρόσφατο από το προηγούμενο, με τίτλο "Μια φορά ακόμα Περί Τεμπελιάς". Το πρώτο είναι σχετικά σύντομο και το δεύτερο μακροσκελές και αρκετά "αιρετικό". Αξίζει να ρίξετε μια ματιά.

Η πόλη

Θα μετοικήσω εκεί

Στην πόλη που τα σπίτια αιωρούνται ζωντανά ανασαίνοντας

Κρεμασμένα με κρίκους φτιαγμένους από τον Ήφαιστο σε στιγμές έξαρσης

Παράθυρα δεν υπάρχουν, τα πάντα είναι φτιαγμένα από φως

Μόνο οι ρίζες των δέντρων φτάνουν στη γη και όποιος τις βλέπει ανεβαίνει

 

Μου είπαν ότι εκεί κατοικούν άνθρωποι που μεταβολίζουν το φως

Άπλετο φως, άπλετος χώρος, άπλετος χρόνος

Δεν πουλιέται τίποτα, δεν αγοράζεται τίποτα, όλα διατίθενται

Οι άνθρωποι εκεί δεν διαβάζουν, δεν πάνε σχολείο, δεν εκπαιδεύονται

Όσοι ανεβαίνουν βαφτίζονται στη λίμνη της γνώσης και αυτό είναι όλο

Λίγη υγρή γνώση πάνω τους και αρχίζουν να κοιτάζουν

Βλέπουν τους γήινους να προσπερνούν τις αποβάθρες των ριζών και απορούν

Μα δεν τις βλέπουν, γιατί δεν ανεβαίνουν;

Η πόλη επεκτείνεται και είναι πάντα έτοιμη να δεχθεί

Καινούργιες ρίζες φτάνουν συνεχώς σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης

Μια είναι η προϋπόθεση να δεις αυτές τις ρίζες διαφυγής

Αποσυναρμολόγησε την λογική σκέψη και πέτα τα κομμάτια στον άνεμο

Θα μετοικήσω εκεί.

Και το όνομα αυτής ΟΥΤΟΠΙΑ

 

Μήπως συμβαίνει και σε σας;

Συμβαίνει και σε σας; Γιατί, όταν βρίσκομαι μπροστά στην απεραντοσύνη της θάλασσας, την αγριάδα του βουνού, την μαγεία μιας πανσέληνης νύχτας, στα χρώματα ενός δειλινού, γιατί νιώθω μελαγχολία και παύω να είμαι αισιόδοξος και χαρούμενος;

Ίσως είναι ένα χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας μου, αλλά δεν νομίζω. Διερωτώμαι, λοιπόν, αν συμβαίνει και σε σας.

Περνάει μια σκέψη από το μυαλό μου και σας την καταθέτω.

Μήπως έχουμε - τουλάχιστον κάποιοι από μας - γίνει υπερβολικά κοινωνικοί; Μήπως η ύπαρξή μας χαρακτηρίζεται όλο και περισσότερο από πολιτισμό, επιστήμη, τεχνολογία και έχουμε αφήσει τη φύση στα δευτερεύοντα; Μήπως βλέπουμε τα πάντα ανθρωποκεντρικά;

Αν είναι έτσι, ίσως η μελαγχολία μου να μην είναι μελαγχολία, αλλά νοσταλγία της απεραντοσύνης από την οποία προήλθα και που τώρα δεν είμαι παρά ένας θεατής της.

Μήπως συμβαίνει και σε σας;

 

Εδώ και Τώρα;

Τι προτιμάται, 1300 € τώρα ή 3640 € σε ένα χρόνο; Αν προτιμήσετε τα 1300 € τώρα απορρίπτεται μια επένδυση με επιτόκιο 180%. Εκτιμήσατε λάθος, εκτός αν προβλέπετε ότι τον επόμενο χρόνο θα γίνει η συντέλεια του κόσμου ή ότι θα πεθάνετε. Αν επιλέξατε τα 3640 € σε ένα χρόνο, θα πρέπει να ξέρετε, ότι είναι πολλοί εκείνοι που θα επέλεγαν τα 1300€ εδώ και τώρα. Επιλέγω ένα δελεαστικό φαγοπότι τώρα ή ένα υγιές και όμορφο σώμα μακροπρόθεσμα;

«Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει» λέει η λαϊκή σοφία. Αν, όμως, αποδεχθούμε χωρίς αντίρρηση την παραπάνω θέση, μπορεί να οδηγηθούμε σε λάθος επιλογές, όπως παραπάνω.

Το θαύμα

 

Το αντικείμενο που βλέπετε στην φωτογραφία, είναι ένα κομμάτι μάρμαρο που πήρε αυτή τη μορφή. Ζήτησα από γνωστούς και φίλους να μου περιγράψουν τι βλέπουν στη φωτογραφία. Σας παραθέτω τις απαντήσεις τους και ένα μικρό σχόλιο.

• Γερμανικό κλειδί η σφεντόνα ασύμμετρη η στο πολύ ψαγμένο “ικέτης” φαντάσου τα χέρια ψηλά
• Μια στραβή σφεντόνα
• Σφεντόνα
• Σφεντόνα
• Ένας εξωγήινος που με κοιτάει
• Κορμός δέντρου η φάλαινα μεγάλη με το μωρό της
• Ένας άνθρωπος που κουβαλάει στην πλάτη του έναν άλλον που τον βαραίνει
• Τανάλια, στόμα, τέρας... Δεν ξέρω
• Γερμανικό κλειδί
• Σκουλήκια αγκάλιασμα
• Λουλούδι κοραλί
• Φάντασμα
• Τι να πω! Μου έρχεται στο μυαλό ένας υπερφυσικός σουρεαλιστικός κάβουρας! (εργαλείο)

Και το όλον του μέρους μείζον

 

«Και το όλον του μέρους μείζον». Η φράση αποδίδεται στον Ευκλείδη. Ο Αριστοτέλης το διατύπωσε αλλιώς: «Το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του» (αν και δεν μπόρεσα να εντοπίσω τη φράση στα γραπτά του Αριστοτέλη).

Σχετικά με το Όλον και τα Μέρη έχω αναφερθεί και σε μια προηγούμενη δημοσίευση. Εκεί επισημαίνεται ότι «Τα Μέρη συνδέονται με το Όλον και μεταξύ τους. Δεν μπορεί να υπάρξει Όλον χωρίς τα Μέρη του. Επηρεάζουν το Όλον και επηρεάζονται απ’ αυτό».

Τι είναι αυτό όμως που κάνει το Όλον «μεγαλύτερο» απο το «άθροισμα» των μερών; Τι είναι αυτό που δημιουργεί νέες ποιότητες, που δεν υπάρχουν στα μέρη που αποτελούν το Όλον; Τι είναι αυτό που ύπαρχει στον άνθρωπο, αλλά όχι στα μέρη του, δηλαδή στα όργανα που τον αποτελούν;

Γλώσσα και πραγματικότητα

Αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μέσα από τις αισθήσεις μας. Ερεθίσματα από τον «έξω» κόσμο μεταφέρονται στον εγκέφαλο μας και εκεί δημιουργείται ο δικός μας κόσμος. Ένας κόσμος που αποτελείται από εικόνες. Ο Αντόνιο Νταμάσιο υποστηρίζει ότι «Όλο το μυαλό αποτελείται από εικόνες……Η βασική μονάδα του μυαλού είναι η εικόνα..». 

Η πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ερμηνεία των ερεθισμάτων που δέχονται τα αισθητήρια όργανα μας. Μια ερμηνεία στην οποία συμμετέχουν βιολογικοί παράγοντες, συναισθήματα, εμπειρίες, η, με μια λέξη, αυτό που ονομάζουμε «εαυτό». Μια ερμηνεία που συντελείται στον εγκέφαλο μας και είναι εντελώς προσωπική.